شماری از اعضای خانوادههای دانشجویانی که در حملۀ مرگبار اخیر بر دانشگاۀ کابل جانهای شان را ازدست دادند، میگویند از جنگ خسته شدهاند و باید صلح در کشور تأمین شود.
این خانوادهها میگویند که نگران استند مبادا این حملهها ادامه یابد و خانوادههای دیگر عزیزان شان را ازدست بدهند.
از این میان، اعضای خانوادۀ محمد علی، یکی از دانشجویان جانباخته، میگویند که غم مرگ محمد علی بر شانههای آنان سنگینی میکند و توان تحمل غم دیگری را ندارند.
به گفتۀ آنان، محمد علی از نخستین دانشجویانی بود که آماج مهاجمان در دانشگاۀ کابل قرار گرفت.
محمد علی ۲۴ ساله که قرار بود تا چند ماه دیگر از دانشکدۀ اداره و پالیسی عامه دانشگاۀ کابل فارغ التحصیل شود، در کنار ۲۹ تن دیگر به روز دوشنبه ۱۳ عقرب جان باخت.
فاطمه، مادر محمدعلی میپرسد که چرا پسرش و هم صنفیهای پسرس آماج حمله قرار گرفتند: «ما از دولت چیزی دیگری نمیخواهیم. جوانان مردم را هر روز نکشید. هر روز کمتر مسلمانکُشی کنند. اولادهای خودشان در خارج استند. چرا اولادهای مارا اینطوری شهید میکنند؟ صلح کنید، نه جنگ!»
مادر محمد علی، میگوید پسرش با دشواریهای فراوان توانسته بود درس بخواند و همواره انسان موفقی بود: «شبها بیدار میشدم میدیدم چراغ روشن است. میرفتم میگفتم بچیم نمیخوابی ناوقت شده میگفت؛ نه درسهایم خیلی زیاد است اگر بخوابم عقب میمانم.»
موسا، پدر محمد علی که کارگر است میگوید گاهی نمیتوانست برای خرید کتابهای پسرش پول پرداخت کند، اما او هیچگاهی از تلاش دست بر نمیداشت و میخواست با درس خواندن، سرانجام به خانوادهاش کمک کند: «دستم کمی تهی بود. وقتی پول میخواست از من، من گاهی داشتم و گاهی نداشتم. کتابهای مکتب را پول نداشت بگیرد، از دوستانش میگرفت و کاپی میکرد»
شماری دیگر از خانوادههای قربانیان این حمله، میگویند که تاکنون نتیجۀ بررسیها دربارۀ چگونگی حمله بر دانشگاۀ کابل روشن نشدهاند و حکومت باید این رویداد را بهگونۀ جدی بررسی کند و نتیجۀ آن را با آنان درمیان بگذارد.
حمله بر دانشگاۀ کابل، ده روز پس از حملۀ انتحاری بر دانشآموزان آموزشگاۀ کوثر دانش در غرب کابل، صورت گرفت. در حمله بر این آموزشگاه، دستکم ۴۳ تن جان باختند و ۷۰ تن دیگر زخمی شدند.
روز گذشته، مسؤولان این آموزشگاه، به طلوعنیوز گفتند که هنوز نتیجۀ بررسیهای این حمله نیز با آنان شریک ساخته نشدهاست؛ اما این مرکز فعالیتاش را ازسر گرفتهاست.