دیده‌بان حقوق بشر می‌گوید که تاخیر در بازگشایی مکتب‌های دوره‌های لیسه و متوسطه دخترانه در افغانستان، اثر های ناگواری بر آینده دانش‌آموزان دختر در این کشور خواهد گذاشت.
هیدر بار، معاون دیده‌بان حقوق بشر از جامعه جهانی می‌خواهد تا در باره بازگشایی مکتب‌های دخترانه در کشور کاری بکند.
هیدر بار گفته است: «نزدیک به ده ماه می‌شود که طالبان دسترسی دختران به دوره عالی و متوسطه را انکار می‌کنند. به یقین که این در صدر موانع که برای آموختن دانش، به ویژه به دختران به علت همه‌گیری کرونا به وجود آمده است، قرار دارد. این اختلال در دانش، نه تنها بر دختران، بل بر آینده همه کشور تاثیر ناگواری خواهد داشت.»
خانم بار در ادامه افزود: «این زمانی برای دیپلومات هاست که بجای اظهار نگرانی، کار های زیادی را انجام بدهند. این مهم بوده که کشور های جهان اعمال طالبان در خصوص دانش دختران را نکوهش می‌کنند، اما حالا زمان برداشتن گام‌های واقعی است. یکی از چیز های که ما خواهان آن استیم، کشور های که تعهد بر داشتن پالیسی خارجی طرفدار حقوق زن که شامل، جرمنی، مکسیکو، ناروی و سویدن می‌شوند تا یک نشست اضطراری را دایر نموده و تصمیم بگیرند تا چگونه می‌توانند از بهر بازگشایی مکتب‌ها و پایان حمله‌های بیشتر آنان بر حقوق دختران و زنان، بر طالبان فشار وارد کنند.»
از سویی هم، دانش‌آموزان بالاتر از صنف ششم از حکومت می‌خواهند تا هرچه زودتر زمینه آموزش تمامی دختران را در کشور فراهم بسازد.
سمیه یکی از دانش‌آموزانی‌ست که با دشواری‌های همچون دوری مکتب و نبود امکانات درسی برای رسیدن به آرزو هایش کار وپیکار کرده است، اما عدم بازگشایی مکتب‌ها شور و شوق را از وی گرفته است.
سمیه به زبان‌های دری، انگلیسی، عربی و همچنان به هنر رسامی بلدیت دارد و آرزو دارد پزشکی بخواند.
سمیه به طلوع‌نیوز گفت: «از وقتی که مکتب نمی‌روم، دلم تنگ شده، بسیار جگرخون می‌شوم، زنده‌گی بسیار برم تنگ شده است. پدر جانم برم امید می‌دهد که مکتب‌ها که شروع می‌شود.»
سمیه می‌افزاید که حاضر است با هر گونه پوششی برای ادامه درس به مکتب برود. او گفت: «اگر بخواهند، چادری هم می‌پوشیم، اجازه دهند تا ما مکتب بریم.»
پدر سمیه به طلوع‌نیوز گفت: «یک راهی پیدا شود تا این مشکلات از سر راه ما دور شود تا هیچ فرد مجبور نشود که به گونه غیرقانونی به خارج از کشور برود.»
عالیه، دانش‌آموز صنف پنجم، گفت: «وقتی می‌بینم که دختران بالاتر از صنف ششم مکتب نمی‌روند، دل من هم نمی‌شود که درس بخوانم.»
پرسش این است که قطع زنجیره تعلیمی و گرفتن حق آموزش چه پیامدی در پی خواهد داشت؟
خلیل احمد کانجو، استاد دانشگاه، گفت: «طبیعی است که این سکتگی در آینده به خصوص در برنامه ریزی نیروی انسانی درازمدت و آینده نزدیک در افغانستان می‌تواند صدمات جبران ناپذیری را وارد کند.»
در هفته‌های پسین، هرچند امارت اسلامی کمیته نه نفری را برای بازگشایی مکتب‌ها ایجاد کرده است؛ اما با گذشت نزدیک به دو هفته تا هنوز از چگونه‌گی فعالیت این کمیته خبری نیست.
دیدگاه تان در این باره