شماری از خانواده‌های قربانیان انفجار روز گذشته در کابل که کاروان موترهای معاون نخست رییس‌جمهور را هدف قرار داد، چگونگی وقوع این رویداد را پرسش برانگیز می‌دانند.

آنان می‌گویند که حمله بر فرد شماره دوی کشور آن‌هم در قلب پایتخت شک وتردیدها را دربارۀ توانایی نیروهای امنیتی بیشتر ساخته‌است.

دو تن از قربانیان این حمله، دو بردار استند که از آنان زنان جوانان و کودکان شیرخوار به‌جا مانده‌اند که در اوضاع بدی زنده‌گی می‌کنند.

از برادر بزرگ که بیست و پنج ساله بود زن جوان و دو کودک با آیندۀ ناروشن به‌جا مانده‌اند و از بردار کوچک‌تر هم زن و یک کودک شیر خوار.

خاتمه، همسر علی‌داد، یکی از این قربانیان گفت: «کل زنده‌گی خودرا صدقه سر او [علی داد] کردم؛ حالا کجاست کجاست؟»

شمشاد، همسر رحم علی، جان باختۀ دیگر این رویداد نیز افزود: «من خودم سواد ندارم، کار ندارم؛ چه قسم کار کنم؟ کارگر خانۀ ما او [رحم علی] بود که مُرد.»

خداداد، پدر این جوانان که معلول است می‌گوید که آواران خانه‌اش را از دست داده‌است. او می‌گوید هر دو پسرش دکان دار بودند: «شام یک فرزندم را آوردم دفن کردم بعد رفتم جماعت خانه که پسر دیگر مرا آوردند.»

در این انفجار که صبح روز گذشته در تایمنی کابل صورت گرفت، ده تن جان باختند و چهل تن دیگر زخمی شده‌اند – حکومت می‌گوید تقریبأ تمامی قربانیان غیرنظامیان استند.

امام علی محبی، باشندۀ کابل بیان داشت: «دولت، وزارت داخله، وزارت دفاع، ریاست امنیت ملی باید به مردم پاسخ‌گو باشند. وقتی که امنیت مردم را گرفته نمی‌توانند استعفا بدهند.»

نزدیکان یک جوان هژده ساله که در حملۀ روز گذشته جان باخته‌است، می‌گویند که جسد این جوان را پس از دو روز یک شب تلاش توانستند پیدا کنند و به خانواده‌اش در ولایت بغلان بفرستند.