خشونت های اخیر در کشور، اثرهای بدی را بر روان مردم به جا گذاشته اند؛ چنان که بیشتر آنان، دنبال کردن این رویدادها را، بخشی از روزمره گی های شان ساخته اند.
در چنین اوضاع، روان شناسان می گویند که هیچ برنامۀ اثرگذاری، از بهر رویارویی با اثرگذاری هراس افگنی بر روان مردم، در کارنامه حکومت دیده نمی شود.
شرف الدین عظیمی، روان شناس در این باره می گوید: «این جنگ ها طوری است که توجه و تمرکز نهادهای امنیتی را هم از آنان گرفته است! یعنی همین که می گویند ما نمی توانیم یا دولت نمی تواند این خودش از تأثیرات بد جنگ روانی است که روحیه را از دولتی ها و دولت مداران گرفته است.»
در همین حال، باشنده گان پایتخت، این روزها، در هر گوشه و کنار و از هر راه ممکن، چگونگی اوضاع امنیتی را دنبال می کنند.
مطیع الله ناصری که مسؤول یکی از آموزشگاه های خصوصی در پایتخت است، می گوید بامدادان که از خواب بر می خیزد، دغدغه اش تعقیب کردن مسایل سیاسی و امنیتی است. به باور او، اوضاع آن چنان غیرقابل پیش بینی است که ممکن هر آنی، اتفاقی بیافتد: «طفل است، جوان است، پیر است، زن است، دختر است، هر کی است، گواه ناامنی است. بیشتر شدن ناامنی ها باعث شده است که مردم به کار و بار شان، شوق و اشتیاق نداشته باشند.»
نایب الدین اکرامی، یک فعال سیاسی در کابل، نیز می گوید: «دولت هم هیچ پاسخگو نیست! تنها اکتفا به همین می کند که از پشت دیوارهای سمنتی، یک پیام تقبیح و نکوهش را روان می کند؛ در حالی که این هیچ دردی از ملت را دوا نمی کند.»
در همین حال، آگاهان امور، واکنش های حکومت را، پس از هر رویداد هراس افگنانه، به انتقاد می گیرند و آن را در کاهش نگرانی های مردم سودمند نمی دانند.
اما به توجه به شرایط کنونی و افزایش حمله های هراس افگنانه، حکومت در رویارویی با فشارهای روانی این رویدادها بر مردم، چه راه هایی را می تواند برگزیند؟
پرویز کاوه، روزنامه نگار، دراین باره می گوید: «حکومت ها می توانند که برنامه های موسیقی، برنامه های ورزش، برنامه هایی که یک مقدار مردم را آرامش بدهند، مردم را در واقع ذهن شان را از جنگ و انتحار و این ها دور بسازد، برگزار بکنند. در کنار این، آنچه که به مساله رسیده گی به عدالت بر می گردد، این است که کسانی که در حوادث سهل انگاری کرده اند، تنبلی کرده اند، این ها باید به صورت علنی محاکمه شوند.»
با افزایش رویدادهای هراس افگنانه در کابل، در هفته های اخیر، زنده گی بیشتر پایتخت نشینان، از روند عادی، بیرون شده است.
از همین رو، آگاهان تأکید دارند که برای دور ساختن اثرهای روانی این رویدادها بر شهروندان کشور، باید کارهایی انجام یابند تا آنان بتوانند، خشونت هایی را که گواهش می شوند، رفته رفته، از اذهان شان بیرون کنند.