یک روز پس از حملۀ کابل، بیشتر باشنده گان این شهر، از گشت و گذار در بخش هایی از پایتخت خودداری کردند و حتا برخی از خانواده ها، امروز را در خانه های شان ماندند.
پخش آوازه ها در بارۀ تهدیدهای امنیتی در بخش هایی از کابل، از علت های اصلی یی دانسته می شود که زنده گی روزانه این پایتخت نشینان را برهم زده است.
طوفان که در پایتخت دکان خیاطی دارد، هم شنبه را و هم امروز (یک شنبه) را، در دکانش مانده است.
در اوضاعی که می گوید هیچ مشتری یی نداشته است و خودش نیز، پس از حملۀ انتحاری شنبه در کابل، جرأت نکرده است بیرون برود و به کارهای روزانه اش، بپردازد: «چند روز است که همه ما به تشویش استیم. دیروز هم صدای انفجار را شنیدم، از خانه زنگ زدند، من به خانه زنگ زدم، برادرم تکسی ران است، به او زنگ زدم. همه خانواده به تشویش استیم.»
مزدحم ترین جاده های پایتخت، در یک شنبه، جنب و جوش همیشه گی را نداشت.
به ویژه غرب کابل؛ جایی که باشنده گانش می گویند چیزهایی در باره تهدیدهای امنیتی در این بخش، شنیده اند.
محمدشبیر که دانش آموز است، می گوید به خواست پدرش، به دوره آموزشی اش نرفته است. او، از ماندن تمامی اعضای خانواده شان در خانه، در این روز، قصه می کند: «در همین دو روز که مشکلات امنیتی بیش از حد شده اند، کورس نرفتیم، از کارهای روزانه پس مانده ایم. ما همیشه در فکر همین استیم که چطور بشود یک زنده گی آرام را نصیب شویم.»
این ها، روایت های چند تن از باشنده گان کابل بودند که رویدادهای هراس افگانه، بر زنده گی های شان، چنین اثرهایی گذاشته اند.
کسانی هم استند که هرچند زنده گی را در پایتخت، به بخت و طالع گره می زنند؛ اما بازهم برای زنده ماندن می کوشند و خود شان را برای رویارویی با دشواری های فراراه شان، آماده می سازند.