هئیت معاونیت ملل متحد در افغانستان به روز چهارشنبه (۹حوت) از تجدید خواستهای حکومت افغانستان برای گفت‌وگوهای بی‌قیدوشرط صلح، استقبال کرد.
در یک خبرنامه دفتر رسانه‌های این نهاد آمده‌است که یوناما همراه با ۲۵کشور و نهادهای جهانی در نشست دوم روند کابل از چشم‌انداز صلح از راه گفت‌وگوهای بینالافغانی، پشتیابی می‌کند.
خبرنامه میافزاید که یوناما از آمادگیهای اعلام‌شدۀ رهبران حکومت افغانستان برای بحث و گفتوگو پیرامون تمام موارد به‌عنوان بخشی‌از روند صلح به‌شمول بخشهای کلیدی قانون اساسی و لغو تحریمها در برابر افراد و نهادها و هم‌چنان آزادسازی زندانیان، ستایش می‌کند.
در خبرنامه اضافه شده‌است: «این کنفرانس تمام کشورهای همسایۀ افغانستان و پنج‌عضو دایمی شورای امنیت ملل متحد و سایر دست‌اندرکاران را برای ایجاد اجماع میان همکاران منطقهیی و بینالمللی دربارۀ لزوم یک پروسۀ صلح به رهبری افغان‌ها، گردهم آورد.»
در ادامۀ این خبرنامه آمده‌است: «مشارکت فعال کشورها و نهادها در این کنفرانس باعث دل‌گرمی یوناما گردیده و ما منتظر افزایش همکاریها برای کمک به تلاشهای افغان‌ها برای صلح و رسیده‌گی به مشکلات مشترک تروریزم و جرایم فرامرزی استیم.»
روز گذشته، دومین نشست روند کابل دربارۀ صلح و امنیت در افغانستان برگزار شد و در این نشست رییس‌جمهور اشرف غنی بستۀ پیشنهادی را به طالبان ارایه کرد تا این گروه به روند صلح بپیوندند.
آقای غنی در آغاز این نشست گفت که مردم افغانستان در برابر تمامی چالشها به‌گونۀ متحدانه عمل می‌کنند.
او افزود که این که موقعیت افغانستان بهگونهای است که اهمیت افغانستان را هم‌چون کلید رفاه منطقه برجسته می‌سازد.
به گفتۀ او، درگذشته برخی‌ها به این باور بودند که افغانستان محاط به خشکه منزوی خواهد ماند، اما اکنون از موقعیت راهبردی‌اش فرصت‌های خوبی می‌جوید.
آقای غنی گفت که مردم افغانستان خواهان ایجاد اصلاحات گسترده استند و حکومت جز پذیرفته‌شدن این خواست، چاره‌ای دیگری ندارد.
به‌گفتۀ او، حکومت به برگزاری انتخابات پارلمانی و ریاست‌جمهوری در زمان معین آن، پابند است.
در متن پیشنهاد صلح که به روز چهارشنبه همه‌گانی شد، آمده‌است که همۀ جوانب جامعۀ افغانی، در مشوره با دولت و شورای عالی صلح، بر خواست تأمین صلح به اجماع رسیده‌اند و زنان در این گفتمان عمومی فعالانه اشتراک داشته‌اند تا از حقوق حقۀ‌شان که در قانون اساسی تضمین شده است، حفاظت کنند.
آقای غنی، گفت: «نماینده‌گان علما، جامعۀ مدنی، بزرگان قومی، سرمایه‌گذاران، دهاقین و کارگران، کارشناسان، احزاب سیاسی، محصلین و استادان، و سایر گروه‌ها بر ضرورت صلح از دیدگاه‌های متمایز، تأکید داشته‌اند.»
او تأکید کرد که افغان‌ها صلح را یک نیاز می‌پندارند که این نیاز برخاسته از آسیب‌های حدود چهاردهه جنگ و بدبختی و به‌ویژه جنگ تعریف ناشده‌ای‌که در چند سال اخیر بر مردم این کشور تحمیل شده‌است.