رقیه حکیمی می‌گوید از بیکاری رنج می‌برد و دو سال پیش با پنج خانم دیگر تصمیم گرفتند تا کارخانه تولیدی آش راه‌اندازی کنند و زنده‌گی‌شان را بهبود بخشند.
او می‌افزاید که آنان تصمیم‌شان را عملی ساختند و اکنون در این کارخانه سی‌زن مصروف کار استند.
او به طلوع‌نیوز گفت: «روزانه ما هفت‌سیر هم خمیر می‌کنیم و در روزهای که تقاضای بازار بیشتر باشد دو بوجی آرد هم خمیر می‌کنیم و تولید داریم.»
بانو حکیمی بر این باور است که سرمایه‌گذاری‌های کوچک می‌تواند شرایط اقتصادی خانواده‌ها را، بهبود بخشد.
این زن از حکومت می‌خواهد که در بخش قرضه‌های کوچک آنان را یاری رسانند و نیز از مردم می‌طلبد که از تولیدات داخلی، استفاده کنند.
این کارخانه تولیدی آش در ولسوالی دهدادی ولایت بلخ با سرمایه‌گذاری یک زن از دو سال به‌این‌سو است که به‌کار شروع کرده‌است.
در روزهای نخست، تنها شش‌زن در این کارخانه کار می‌کردند، اما اکنون شماری کارگران این کارخانه به سی‌تن رسیده‌است.
بیشتری این زنان، نان‌آور خانواده‌های‌شان استند. خرسندند از این‌که فرصت‌های شغلی برای‌شان فراهم شده‌است.
آنان می‌گویند با کار در این کارخانه می‌توانند نیازمندی‌های‌شان را، تأمین کنند.
بلقیس، کارگر این کارخانه، گفت: «تا کی مردان کار کند و ما بخوریم خود ما باید کار کنیم کار تنها برای مردان نیست زنان هم باید کار کنند.»
زهرا بیست‌سال دارد و دانش‌آموز صنف دهم مکتب است. از یک‌سال به‌این‌سو است که ازبهر به‌دست‌آوردن هزینه‌های آموزش خود، در این‌جا کار می‌کند.
او در این باره بیان داشت: «خودم مکتب میروم و این‌جا هم کار می‌کنم کمی معاش که از این‌جا می‌گیرم برای خود کتابچه و قلم خریداری می‌کنم.»
این زنان تأکید می‌ورزند که اگر حکومت در بخش قرضه‌های کوچک آنان را همکاری کند و نیز مردم از تولیدات داخلی استفاده کنند، فرآورده‌های آنان بیشتر از پیش افزایش خواهد یافت.