شماری از بانوان ورزشکار از امارت اسلامی می‌خواهند که برای آنان اجازه فعالیت‌های ورزشی را بدهند.

آنان که نگران هدر رفتن دستاوردهای چندین ساله‌ی شان استند، می‌گویند که اکنون در بی‌سرنوشتی به سر می‌برند.

قدریه ۱۷ساله، دو سال است که در رشته فول‌رزم تمرین کرده است. او می‌گوید که تا کنون سه مدال طلا و یک مدال نقره با پیروزی‌هایش در داخل کشور کسب کرده است.

قدریه ورزشکار گفت: «از حکومت کنونی می‌خواهیم که حق فعالیت علنی را برای ما بدهد، ما در دو سالی که ورزش کردیم زحمت کشیدیم نمی‌خواهیم هدر برود.»

کریمه، یک بانوی ورزشکار دیگر نیز می‌گوید که پس از سقوط حکومت پیشین، خانه نشین شده است. او می‌گوید می‌ترسد  چالش مانع ادامه فعالیت‌های ورزشی‌اش بشود.

کریمه گفت: « امروز نمی‌توانیم ورزش کنیم، اصلاً زمینه مساعد نیست. ما می‌ترسیم که اگر ورزش کنیم طالبان بالای ما حمله نکنند، حتی استادان ما هم حاضر نیستند به ما تمرین بدهند.»

این درحالیست که شمار دیگر بانوان ورزشکار از جامعه جهانی می‌خواهند که از حقوق آنان دفاع کنند.

پریسا امیری، ورزشکار گفت: « از سازمان ملل متحد و حقوق بشر می‌خواهیم که در رابطه به حقوق ما خاموش نباشند.»

یکی دیگر از بانوان ورزشکار گفت: « یکی از آروزهای بزرگ من این بود که ورزشکار حرفه‌یی باشم، متاسفانه با آمدن طالبان همه‌ی آروز‌های من به خاک یکسان شدند.»

همزمان با این، امارت اسلامی می‌گوید که به بانوان ورزشکار در چارچوب قوانین اسلامی اجازه فعالیت می‌دهند.

بلال کریمی، معاون سخنگوی امارت اسلامی گفت: «حق و حقوق هیچ کسی ضایع نمی‌شود، ما به هر کسی مطابق شریعت و اصول در چارچوب اسلام برای شان حق و جایگاه قایل هستیم و مطابق شریعت به دختران هم حق می‌دهیم.»

این در حالیست که ورزش زنان در دو دهه پسین رشد چشمگیری داشته تا جایی که برخی از زنان ورزشکار کشور در رشته‌های گونه‌گون به مدال‌های المپیک نیز دست یافته‌اند؛ اما تحول پسین سرنوشت آنان را در مسیر ناروشنی قرار داده است.