خانواده‌های قدریه یاسینی و ذکیه هروی، دو قاضی زن که روز یکشنبه (۲۷ جدی) در کابل جان باختند، ترور آنان را سیاسی می‌دانند.
مادر ذکیه هروی می‌گوید که او تنها نان آور خانوادۀ شان بود و باید چه‌گونه‌گی این رویداد پرسش برانگیز، به‌گونۀ جدی بررسی شود.
قدریه یاسینی ۵۳ ساله و ذکیه هروی ۳۴ ساله، قاضیان ریاست تدقیق و مطالعات دادگاۀ عالی که برای بیش از یک دهه در این نها کار کرده بودند، به روز یکشنبه در حمله مردان مسلح در کابل، جان باختند.
قدریه عروسی کرده بود و دو فرزند داشت.
اعضای خانواده‌اش، ترور او و همکارش را سیاسی می‌دانند.
شکریه یاسینی، خواهر قدریه گفت: «او مهربانی‌های مادری که به ای اولادهای خود داشت. آیا من او را پوره کرده می‌توانم؟ من می‌توانم او محبتی که مادرشان برای شان می‌داد، بدهم؟»
محمدامین یاسینی، برادر قدریه نیز گفت: «قضات بودند و برای اینها تنها با فرستادن یک موتر و یک راننده، هیچ تأمین امنیت نیست. در حالی که تهدیدهای امنیتی بسیار به اوجش است و باید به اینها درست تأمین امنیت می‌شد که متأسفانه نشد.»
در همین حال، خانوادۀ ذکیۀ هروی، دادگاۀ عالی و نهادهای امنیتی را در برابر امنیت کارمندانش به بی‌پروایی متهم می‌کند.
مادر و خواهر ذکیه با ناله و فریاد گفتند که او تنها نان آور یک خانوادۀ هفت نفری بود و باید چه‌گونه‌گی این رویداد، بررسی همه جانبه شود.
ضیا گل، مادر ذکیه هروی، گفت: «از دولت همین را می‌خواهیم که از خواب بیدار شود، از خواب بیدار شود. بر مملکت و ملت، هوش خود را بگیرد.»
فرزانه، خواهر ذکیه هروی، گفت: «هیچ کس پرسان‌گر نداریم در این وطن، نه قانون است، نه عدالت و نه انصاف، هیچ چیز نیست.»
از سوی دیگر، دادگاۀ عالی حتا یک اعلامیه در ویب سایت و صفحۀ فیس بوک‌اش دربارۀ این رویداد هم، پخش نکرده‌است.
حبیب‌الرحمان پدرام، عضو مجلس نماینده‌گان، گفت: «حکومت اگر شریک این حادثه‌ها نیست باید هرچه زودتر بساط این ناامنی‌ها را جمع بکند.»
با این همه انتقادها، معاون نخست ریاست‌جمهور در هشتادمین نشست شش ونیم، گفته‌است که راۀ حل بنیادی برای پایان دادن به ترورهای هدفمندانه در شهرهای بزرگ، اعدام اسیران طالبان است.