شماری از زنانی که در نهادهای نظامی و غیرنظامی کشور کار می‌کنند از جامعه جهانی می‌خواهند که دست‌آوردهای دو دهۀ گذشته زنان را در مذاکرات صلح نادیده نگیرد.
این زنان که امروز یکشنبه در مراسم گرامی داشت از هشتم مارچ – روز زن – در کابل گردهم آمده بودند، تأکید کردند که در طرح‌هایی‌که دربارۀ صلح مطرح شده‌اند، نقش و جایگاۀ زنان تعریف نشده‌است.
حسینه صافی، سرپرست وزارت امور زنان گفت: «ما از جامعه بین‌المللی می‌خواهیم ضمانت داشته‌هایی را که به نسل آینده خود می‌خواهیم که به میراث بدهیم، ما نمی‌خواهیم که تعداد بیوه‌های ما زیاد شود.»
حسنا جلیل، معین وزارت امور زنان نیز افزود: «متأسفانه نه در آن طرح جایی برای زنان بود و نه در این طرح جایی به زنان است. یعنی جایگاه بسیار تعریف شده وجود ندارد. ما می‌خواهیم که داشته‌های ما حفظ شوند.»
مزاری امان که از بیست و هفت سال بدین‌سو در وزارت دفاع ملی خدمت می‌کند و رتبۀ برید جنرالی دارد، از چگونگی مذاکرات صلح ابراز نگرانی می‌کند: «خواست ما این است که دست‌آوردهای ما حفظ شود و ما خواستار نظام جمهوری اسلامی افغانستان استیم.»
ذکیه رحمتی، افسر وزارت امور داخله نیز اظهار داشت: «هیچ وقت خانم‌هایی که در پولیس و امنیت استند نباید نادیده گرفته شوند.»
زنانی که در صفوف نیروهای امنیتی استند تأکید دارند که همزمان با مذاکرات صلح باید خشونت‌ها کاهش یابند و آتش‌بس تأمین شود.
بصیره عباسی، افسر نیروهای ویژه بیان داشت: «اگر به زنان فرصت داده شود می‌توانند قهرمان باشند، می‌توانند خوب‌تر کار کنند.»
نورضیا عاشوری، افسر دیگر نیروهای ویژه نیز تصریح کرد: «زنانی که در نظام کار کردند، به کار شان ادامه دهند و نظام حفظ شود.»
این در حالی است که روند درونمای مذاکرات صلح در دوحه هنوز روشن نیست و اکنون بحث‌ها دربارۀ ایجاد یک حکومت مشارکتی بالا گرفته‌اند.