یافته‌های تازه طلوع‌نیوز نشان می‌دهند که در قرارداد خریداری گوشت از سوی وزارت امور داخله، بهای گوشت، ۴۰ درصد کم‌تر از بهای اصلی آن، در بازارهای کشور، گفته شده است.
در حال حاضر، در غذای روزانه پولیس ملی، در سراسر کشور، نزدیک به چهل هزار کیلو گوشت مصرف می‌شود و به حساب بهای بازار، این همه، بیش از ۱۳ میلیون افغانی هزینه برمی‌دارد.
اما، به حساب بهای قرارداد خریداری گوشت از سوی وزارت امور داخله، این همه، روزانه، تنها بیش از ۸ میلیون افغانی، هزینه می‌گیرد.
خبرنگار طلوع‌نیوز که در یکی از پاسگاه‌های پولیس، در شاهراه کندز - خان آباد رفته است میگوید که نظامیان در غذای چاشت شان در آن‌جا گوشت ندارند اما در شب به هر کدام شان، سه صد گرام گوشت می‌رسد.
عزیزالله عیار، افسر پولیس در این باره گفت: «چاشت، معمولاً همین برنج است و لوبیا است و یگان چیز دیگر و ترکاری است، دایم! از طرف شب، ما سه صد گرام گوشت حواله داریم، او ره در یک وقت می‌خوریم، کفایت می‌کند، دو وقت، باز مزه نمی‌دهد.»
یافته‌های این گزارش نشان می‌دهند که هر روز، ۳۹۲۵۰ کیلوگرام گوشت، در سراسر کشور، در غذای پولیس ملی، شامل می‌باشد.
گوشتی که به گفتۀ فروشنده‌گان مواشی و قصابان، برای تهیه آن، روزانه به بیش از یک‌هزار گاو و گوسفند نیاز است.
نقیب الله، یکی زا قصابهای شهر کابل بیان داشت: «کسانی که به هزار و پنج‌صد نفر در خانه غذا تهیه می‌کنند، ده سیر و پانزده سیر، شمار مردم را دیده، به همان اندازه گوشت می‌برند.»
نظیف، فروشندۀ مواشی نیز گفت: «برای یک هزار نفر، دو و نیم صد کیلو گوشت بس است. یازده، دوازده گوسفند می‌شود و همین کافی‌ست.»
اما، چطور می‌توان به این برنامۀ گوشت‌خواری پولیس ملی در یک روز رسیده‌گی کرد و آیا دسترسی به این‌همه مواشی، در افغانستان ممکن است که بتوان بیش از ۱۴ میلیون کیلوگرام گوشت را در یک‌سال، برای پولیس ملی تهیه کرد؟
پارسال، شمار گاوها در کشور به ۵ میلیون و ۲۳۴ هزار و ۴۰۰ می‌رسید و شمار گوسفندها، ۱۳ میلیون و ۲۶۵ هزار و ۲۰۰ بود.
افزون بر این، پارسال، ۸ میلیون و ۳۳۳ هزار و ۶۲۷ کیلوگرام گوشت گاو هم به هزینۀ ۴ میلیون و ۲۳۳ هزار و ۷۸۸ دالر امریکایی، وارد افغانستان شد.
نجیب دانش، سرپرست دفتر سخنگوی وزارت امور داخله تصریح کرد: «در کُل، یک قراردادی بزرگ است که باز این تقسیم شده، در هر ولایت، نماینده‌های خود را دارد که در آن‌جا این گوشت را در اختیار منسوبین ما قرار می‌دهند. مراکز و کشتارگاه‌ها دارند و این‌ها مسؤولیت شان همین است که از داخل افغانستان، این گوشت را تهیه کنند.»
در قرارداد خریداری گوشت از سوی وزارت امورداخله، بهای یک کیلوگرام گوشت گوسفند در کابل - ۲۶۶ افغانی و بهای یک کیلوگرام گوشت گاو - ۱۹۸ افغانی، گفته شده است. در ولایت‌ها، این بها اندکی تفاوت دارد و به گونۀ نمونه، می‌توان از بدخشان یاد کرد که در آن ولایت، یک کیلوگرام گوشت گوسفند در بدل - ۲۵۰ افغانی و یک کیلوگرام گوشت گاو در بدل - ۱۸۵ افغانی، به منسوبان پولیس ملی می‌رسد.
اما، هنگامی که از فروشنده‌گان مواشی و گوشت در کابل، در این باره پرسیده شد، آنان تأکید کردند که کسی با این بها، حاضر به فروش مواشی و گوشت نیست و حتا با فروش به‌گونه عُمده هم، تفاوت چندانی در بهای مواشی و گوشت رونما نمی‌شود.
هم اکنون، در کابل، یک کیلوگرام گوشت گوسفند را ۳۸۰ افغانی و یک کیلوگرام گوشت گاو را - ۳۲۰ افغانی می‌فروشند.
خوشحال، فروشندۀ مواشی بیان داشت: «از پنج، شش هزار افغانی شروع، تا ۱۲ هزار افغانی، قیمت هر گوسفند است.»
شیرزاد، فروشندۀ دیگر مواشی نیز گفت: «همۀ ما بیچاره‌ها تباه شده‌ایم و در همین حالت هم، فایده ما معلوم نیست.»
و اما، تفاوت در بهای مصرف یک روز گوشت از سوی پولیس ملی در قرارداد وزارت امور داخله و بهای گوشت در بازار، به چه پیمانه است؟
به حساب بهای قرارداد خریداری گوشت از سوی وزارت امور داخله، روزانه ۸ میلیون و ۵۳۶ هزار و ۸۷۵ افغانی، در تهیه گوشت خرج می‌شود.
اما به حساب بهای بازار، این پول به ۱۳ میلیون و ۷۳۷ هزار و ۵۰۰ افغانی می‌رسد.
تفاوت میان دو بها، ۵ میلیون و ۲۰۰ هزار و ۶۲۵ افغانی در یک روز است.
ناصر تیموری، پژوهشگر دید‌بان شفافیت افغانستان، در این باره اظهار داشت: «یافته‌های ما نشان می‌دهند که قراردادهای وزارت امور داخله، در سال‌های گذشته، مملو از فساد بوده‌اند و پیچیده‌گی‌های زیادی، در امور قراردادهای شان وجود داشته و در حکومت وحدت ملی، نیز قراردادهای وزارت امور داخله، به آن حدی از شفافیت نرسیده که قناعت نهادهای مدنی را حاصل کند.»
در هنگام تهیه این گزارش دریافتیم که افزون بر پرسش‌برانگیز بودن تفاوت زیاد بهای گوشت در قرارداد وزارت امور داخله، در نمونه‌هایی دیده شده است که کیفیت گوشت مصرف شده از سوی پولیس، نیز پایین بوده است و گاه هم، به منسوبان پولیس در دوردست‌ها، حتا مواد غذایی دیگر هم انتقال نیافته است، چه رسد به گوشت!
این نگرانی هم برجاست که آیا نظارت دقیقی بر عمل‌کرد قراردادی‌های وزارت امور داخله، وجود دارد یانه؟ چیزی که در گذشته، مشکلات بسیاری را به‌بار آورد و حتا باعث شد که باری در بلخ، گوشت خر را به منسوبان پولیس ملی بفروشند.